Scientologist’ler, Jones’cular, zihin kontrolu, New Age, vs. Merkezi Londra’da olan “Kült Enformasyon Merkezi” (Cult Information Center, CIC) kült‘ü, “yakın bir tarihte, karizmatik bir liderin önderliğinde ortaya çıkan, militan dini/ideolojik örgütlenme” olarak tanımlar. Diğer bir anlatımla, “tarikat olma yolunda ama henüz yeterince itibar kazanmamış, taraftar toplayamamış bir oluşum.” Bir örgütlenmenin kült
Diyanet İşleri Başkanı Prof. Ali Bardakoğlu, Hürriyet gazetesine yaptığı “tarihi açıklama”da “Müslümanlığın güncelleştirilmesi” gerektiğini, Kur’an’ın yeniden yorumlanmasına ihtiyaç duyulduğunu” söylemiş. Gazete de haklı olarak bir büyük manşet atmış: “Yirmibirinci yüzyılın vaazı.” “Süleyman Demirkan beyin yalancısıyım ama Bardakoğlu gerçekten de “din ile modernlik arasında bir çatışma olmaz” buyurmuşlar da, “Biz dini
“’Din’ herşeyden önce insanoğlunun yeryüzündeki binlerce yıllık serüveni sürecinde şekillendirdiği bir “dünya, kâinat, kozmos açıklaması,” dilerseniz, görüşüdür. “Din” kelimesini bir üstbaşlık olarak kabul edersek, tarih öncesinden başlamak üzere, paganizmden teizme, teizmden deizme, mezhep, tarikat, kült veya benzerleri kümeleşmelerin sayısız açıklamalar geliştirdikleri de mâlumdur. Bunlardan bazılarının vardıkları sonuçlar, Kitaplı Dinler dediğimiz
‘Mücahitlerin dünya çapında cihad ilân ettikleri, Yaradılışçı’ların yürüyüşe geçtikleri çağımızda, dinin geri döndüğünü inkâr edebilmek için ya kör olmak gerekir, ya da deli! Günümüz tanrıtanımazları bile bu mucizevi dirilişi kabul ediyorlar.” Bu cümle, Kenan Malik’e(1) ait. Bahsettiği “Yaradılışçılar” 1920’li yıllarda ABD’de baş veren köktenci Hıristiyan hareketi “Creationism” müridleri. Bu insanlar,
21 EKİM 2007, SEDA GÜLER KAYA / AKŞAM GAZETESİ “Makyajdı, markaydı, solarium’du, pilates’ti derken başını alıp giden bir kadın endüstrisine direnmenin bir yolunun da örtünmek olduğunu düşünenler var. Doğrusu haksız oldukları da söylenemez” diyen yazar ve Kapadokya Yüksek Okulu Akademik Koordinatörü Alev Alatlı ile kadın kotasını, türban meselesini ve anayasa
“Gay-Lesbian Öğrenci Kulübü” Yazının başlığı belki de, “Gözün aydın!” olmalıydı! Düştün, kalktın, yaralandın, debelendin, hırpalandın, miden bulandı, başın döndü, için acıdı, için katıldı ama iki yüz yıllık modernleşme serencamının son durağına da eriştin Türkiye! Ülkemizin ilk “Gay-Lesbiyen Öğrenci Kulübü”nü kurmayı başardın, “insan hak ve tercihlerine saygılı” bir toplum olduğunu tartışılmaz
Önce hayli gecikmiş bir soru: din eğitimi, dünyevi bir kariyerde başarılı olmak, “ilerlemek” için midir, yoksa öğrencinin salah bulması için mi? Salah, yani, huzur, barış, iyileşme, hayra dönük faziletler bütününe kavuşma, yani, Tanrı ile öğrencinin arasındaki bağın yeniden tesisi, yani, öğrencinin İslâmiyete ihtidası, İslâmi değerlerle yeniden doğuşu. Din eğitimi, bu
“İsa, çarmıhta ölmeyi yeğlemişti, Sabetay Tzevi, Müslüman olup başını kurtarmayı tercih etti.” diyorlar. Buna karşın, Mesih beklentisi kaybolmuyor. Müridleri de küsmüyor. “Yeni duruma uygun bir ilâhiyat” geliştiriyorlar. “Selanik’te ‘Donmeh’ mezhebini kurdular, mürşidlerini izlediler, Müslüman oldular. Gündüz camilerde, gece gizli sinagoglarında ibadet ederlerdi. Yıl, 1665. Filistin’de, Gaza’da yaşayan, 1643 ya da
Diyanet İşleri Başkanı Prof. Ali Bardakoğlu, Hürriyet gazetesine yaptığı “tarihi açıklama”da “Müslümanlığın güncelleştirilmesi” gerektiğini, Kur’anın yeniden yorumlanmasına ihtiyaç duyulduğunu” söylemiş. Gazete de haklı olarak bir büyük manşet atmış: “Yirmi birinci yüzyılın vaazı.” “Süleyman Demirkan” Beyin yalancısıyım ama Bardakoğlu gerçekten de “din ile modernlik arasında bir çatışma olmaz” buyurmuşlar da, “Biz
Bir sıfat olarak kullandığımız “laik,” bundan türettiğimiz isim olan “laiklik” kelimelerinin Türkiye’nin başına tam bir çorap ördüğünü düşünmeden edemiyorum! “Metropol mit”i derler, insanların topluca yaşadıkları yerlerde hızla yayılan asılsız korku hikâyeleri vardır. Ne gibi? Meselâ, Kazlıçeşme tabakhanelerinin kaldırılması halinde şehri dev sıçanların saracağı gibi. “Laiklik”e ilişkin söylemler de bunlara döndü.
2004’ün başlarında “Uçan Süpürge”nin sitesinde Diyarbakır’da “İŞTAR” isimli bir derginin yayınlanmaya başladığını okumuştum. Geçtiğimiz günlerde tanrıçanın adına bir toplantıya ilişkin olarak tekrar rastladığımda, Uçan Süpürge’nin haberini bulabilir miyim diye baktım, oradaydı. Şöyle: “25 Kasım 2003’te yayın hayatına başlayan kadın dergisi “İŞTAR”, 7’si yayın kurulunda olmak üzere 30 kadın ve iki
Amerika Birleşik Devletlerinde sayıları iki bin beş yüz kadar olduğu söylenen kültlerden bir tanesi de ‘İslâm’ın Müslüman Kültü.’ İslâm’ın Müslüman Kültü’nün başkanı, “Martin Luther King’den daha iyi bir konuşmacı, Norman Mailer’dan daha iyi bir yazar, Henry Kissinger’den daha iyi bir diplomat, Muhammed Ali’den daha yakışıklı bir erkek” olarak ün yapmış
“Ekumanizm,” evrensellik, dünya kiliselerini ve hatta dinlerini tek çatı altında toplamayı hedefleyen hareketi tanımlıyor. Hareketin izini Babil Kulesi’ne kadar sürüyorlar, ancak, Hıristiyan Ekumanizmi, daha havariler zamanında gündeme gelmiş. Pavlus, müridlerini Kilise’ye sızan “küçücük hataların” çığ gibi büyüyeceği, zaman içinde sahte bir dine dönüşebileceği hususunda uyarıyor. Nitekim, Hıristiyan öğretisine putperest inançları karmakla
Sabetay Sevi, “Frenk” Yakup, Vb. İsa, çarmıhta ölmeyi yeğlemişti, Sabetay Tzevi, Müslüman olup başını kurtarmayı tercih etti.” diyorlar. Buna karşın, Mesih beklentisi kaybolmuyor. Müridleri de küsmüyor. “Yeni duruma uygun bir ilâhiyat” geliştiriyorlar. “Selanik’te ‘Donmeh’ mezhebini kurdular, mürşidlerini izlediler, Müslüman oldular. Gündüz camilerde, gece gizli sinagoglarında ibadet ederlerdi. Yıl, 1665. Filistin’de,
2005 yılının Mart’ında İslâm dünyasına da “kadın imamlığı” şeklinde sıçradığı anlaşılan evrensel bir gelişme var: kitaplı dinlerde geleneksel olarak erkeklerin deruhte ettikleri rahiplik, imamlık gibi görevlere kadınların da talip olmaları ve üstlenmeleri ile şeklindeki gelişme. İslâm’da bir kadının imamlığının ancak cemaatte erkek yoksa kabul edildiği malum. Meğer ki, cemaatte erkek
© Copyright 2024
