Demokrasi, Demopedi, İnce ayar “… Ve dinin büyüsüyle aşık atıp kendinizi tüketmeyin. O’nun dengi değilsiniz. Dine olan susuzluk çok şiddetli, kökleri fazla derin, kültürel pekiştirilmesi fazla güçlüdür.” Bu, Dr. İrvin D. Yalom’dan. Psikiyatrist. “Sunacak daha iyi bir şeyiniz yoksa, hiç bir zaman eldekini almayın,” diye devam ediyor. Aynı gözlem, Ebu
Allah, İhlas Finans’ın yeminli murakıbı değildir. Refah Partisi’nin 13 Mayıs 1990 tarihli Sıcakçermik, Sıvas, Eğitim Seminer’inden: “…Sen R.P.’ye hizmet etmezsen hiçbir ibadetin kabul olmaz ve diğer partileri destekleyen ve batağa düşen insanların sorumlusu sensin. Çünkü başka türlü olmaz, başka türlü kurtuluş yok… “ İhlas Finans Kurumu’nun 30 Mayıs 1995 Bursa
Trrrum, Trrrum, Trrrum! Trak! Tiki Tak! Makinalaşmak istiyorum. “Kombassan’a darbe!” “Kombassan dört bir yanından sarıldı!” “Alman adli makamlarıyla iş birliği yapılacak!” Ne oluyor yahu?! On bin, yirmi bin, otuz bin Türk, velev ki alışılmadık bir yöntemle, bir araya gelecek, küçücük paralarını birleştirecek, ot bitmez kötü Bozkır’da dilimin dönmediği kadar çok
Merkezi Londra’da olan “Kült Enformasyon Merkezi” (Cult Information Center, CIC) kült‘ü, “yakın bir tarihte, karizmatik bir liderin önderliğinde ortaya çıkan, militan dini/ideolojik örgütlenme” olarak tanımlar. Diğer bir anlatımla, “tarikat olma yolunda ama henüz yeterince itibar kazanmamış, taraftar toplayamamış bir oluşum.” Bir örgütlenmenin kült sayılması için beş kritere uyması gereği öneriliyor:
Siyasi reklamcılığın ve “halkla ilişkiler”ciliğin ne denli ahlâki bir faaliyet olduğunu, oldum olası sorgularım. Bir “aday”ın ya da bir siyasi partinin çoğu zaman aklına bile gelmeyen lâfları, sloganları, fıkraları – deyiş yerindeyse – ağızlarına yerleştirmek, giymedikleri giysileri giydirmek, saçlarını şöyle tarayıp, hatta boyayıp, gözlüklerini böyle değiştirmek, yani “imaj” yaratmak, hangi
Demokrasiyi “bireyin düşüncelerini ve iradesini ifade edebildiği sistem” olarak tanımladığımızda, iki varsayım yaparız: bir, birey düşünce sahibidir; iki, birey irade sahibidir. Aynı şekilde, demokratik seçimler, bireylerin düşünce ve iradelerini belgelerler. Seçimlerde de aynı varsayımlar geçerlidir: bireyler düşünce sahibidirler, bireyler irade sahibidirler. Bireylerin düşünce ve irade sahibi olmaları, demokrasinin olmazsa olmaz
“Açık istihbarat” derler, bir toplumun sorunlarını, eğilimlerini, düşünce biçimini saptamanın yollarından birisi gündemine aldığı, tartıştığı meseleleri incelemektir. Gündemin yapay ya da güdümlü olduğunun düşünüldüğü durumlarda, toplumun rağbet ettiği kitapların türleri iyi ipuçları sayılır. Amerikan okur-yazar çevrelerinin bugünlerde “şaşırtıcı ölçülerde” rağbet ettiği iki kitaptan bir tanesi, Dr. William Bennett’in “Erdemler Kitabı,”1
İtiraf etmeliyim ki, bu yazıyı kışkırtan, Milliyet Gazetesi’nin yayımlamaya durduğu “Popüler Kültür” eki! Bir yanda bu, öteki yanda, “popülizm” tanımının akademik ve gazetecilik bağlamlarında Peron’un Arjantin’inden, Kim Jung’un Güney Kore’sine, Türkiye’ye kadar hemen her türlü gelenek-dışı hareket ve siyaseti tanımlamakta fark gözetilmeden kullanılır olmuş olması. Popülizmin aşağılayıcı telmihleri neredeyse demogogluğa
Toplumsal, siyasi, felsefi, psikolojik hatta dini eylemlerin çoğu, insanlığı daha yüksek bir varoluşa ulaştıracak çözümler peşindedir. Bu nedenle de, takdire şayandırlar. Ancak, insanoğlunu özgürleştirmek ya da salâha kavuşturmak niyetiyle yola çıkıp, karabasana boğan pek çok hareket gibi, “eylemler” çoğu kez ürküttükleri kurbağaya değmemektedirler. Bir eylemin kesatlığı, doğduğu günkü boyutlarına sıkışıp
Türkiye haritasını baştan başa sarıya boyalı görmek beni, her şeyden önce, ülke nüfusunun belirleyici bir çoğunluğunun ortak bir inanç/beklenti/umutta buluşabildiğini göstermesi bakımından mutlu etti! Atomizasyon tehlikesinin bertaraf edilebilirliğini gösterdi ki, “küreselleşme” denilen değerler-bombardımanının en korkutucu yanının bu olduğunu düşünenlerden olduğum malûmdur. Şunun şurasında elbirliği ile “muhafazakâr oylar arttı!” saptamasını kabullenip,
Şu sözcükler üzerinde bir düşünün: Hakaret, İftira, Karalama, Kötüleme, Yerme, Sövme, Küfür. Şu eylemler üzerinde de bir düşünün: Hakaret etmek, İftira etmek, Kara Çalmak, Çamur atmak, Kötülemek, Onuruyla oynamak, Yermek, Küfür etmek. Anglo-Sakson hukukunda, Türkçe’ye “Hakaret etmek, İftira etmek, Kara Çalmak” fiillerinin üçünü birden kullanarak ancak çevirebildiğim “defamation” kelimesi, “bir
Solcu kim? Sağcı kim? Dinci kim? Ulusalcı kim? Gerici kim? İlerici kim? İktidar kim, muhalefet kim? Bir hışm ile geldi geçti seçim, kim, kim, kim?! Latife bir yana, seçim sonrası ruh üşümelerini iyileştirmeye yardımcı olabilir düşüncesiyle, buyurun, size “Dünya’nın En Kısa Siyasi Testi!” Test, on soruluk ve oldukça ünlü. Cambridge’deki
O oyunun adı “satranç” olmaz. Aynı şekilde, Recep Tayyip Erdoğan’ın cumhurbaşkanlığı halen geçerli kurallar dışında bir yöntemle önlenirse, oyunun adı “demokrasi” olmaz.Hemen ifade edeyim, “oyun” kelimesini, matematiksel anlamında, yani, “ilgili tarafların tanımlandığı ve yarışmanın tüm veçhelerine ilişkin kuralların önceden belirlendiği rekabet ortamının bir modeli” olarak kullanıyorum. Bu çerçevede, “demokrasi” ki,
The Times isimli İngiliz gazetesinin dış haberler şefi Browen Maddox hanım, makalesine “Demokrasinin zaferi Atatürk’ün vizyonundan kopuşa işaret ediyor” şeklindeki başlığı uygun görmüş. Şöyle devam ediyor: “Abdullah Gül’ün Türkiye’nin yeni cumhurbaşkanı olmakta gösterdiği başarı, demokrasi için bir zafer; ancak, muhafazakârların, /yani/ laik kentlere rağmen Anadolu’nun bağrından gelen şatafatsız (“low-key”) Müslüman
22 Temmuz seçimleri “izlemek” üzere, Avrupa Konseyi’nin Belçikalı parlamenter Luc Van Den Brande başkanlığında 32 kişilik bir heyet gönderdiğini hatırlarsınız. Heyette bugünlerde yapacak daha iyi bir işi olmadığı anlaşılan eski Yunanistan dışişleri bakanı Theodoros Pangalos da vardı, “Türk kökenli milletvekilleri Fatma Pehlivan ve Hakkı Keskin” de. Bu heyet yetmemiş olmalı
Önce şu tesbiti yapalım: Hiçbir anayasa Allah’ın kelâmı değildir. Hiçbir anayasa “mükemmel” değildir; “değişmez” değildir. Nitekim, “değiştirilmemiş” bir anayasa da yoktur. Toplumların mukadder gelişmelerini göğüsleyebilmeleri için, anayasaların zaman zaman revize edilmeleri kaçınılmazdır. Gelmiş geçmiş anayasaların tümü, kimi maddelerinin revizyonu, kullanılan tanımların değiştirilmesi veya yeni eklentilerle değişikliğe uğramışlardır. Bu bağlamda, Türkiye
Hukuk, hele de Anayasa hukuku gibi derya deniz bir alanda hariçten gazel okumanın saçma, hatta edep-dışı olduğunu bilmez değilim. Buna karşın, madem ki hukuk, topluma malolmuş ahlâk anlayışının üzerine bina edilir, madem ki, Anayasa’nın 138. maddenin 1. fıkrası, kanun ve hukuka değil vicdani kanaate vurgu yapar, madem ki Türk Medeni
26 Eylül 2011 / Fadime Özkan Söyleşisi / STAR FÖ : Sizi geçen gün televizyonda -Obama ile görüşme öncesinde- Başbakan Erdoğan için “Allah yolunu açık etsin ve Allah onu korusun” diye dua ederken gördüm. -Yüksek müsaadelerinizle- burada bir “anne” şefkati ve endişesi sezdim, onu onaylıyor ve üzerine titriyor gibi… Öyle
On July 15 our beloved country suffered a most violent physical assult. Seven bombs were dropped on The Grand National Assembly which was then in session. As the right wing of the building was severely damaged, the Deputies went on to resume their meeting in the under ground shelter. Peoples’
© Copyright 2024
